حقوق اقلیت های ملی و مردم بومی

آخرین به روز رسانی: 6/9-2022

شما در مورد اقلیت های ملی موجود، خواهید خواند. همچنان در مورد تلاش برای جلوگیری از تبعیض علیه اقلیت های ملی و افراد بومی نیز خواهید خواند.

اقلیت های ملی چه کسانی هستند؟

چندین گروه برای مدت بسیار طولانی در سویدن زندگی کرده اند. پنج اقلیت تاریخی ملی شناخته شده در سویدن وجود دارد: یهودیان، روما، سامی، فنلندی های سویدنی و تورندالینگر. اقلیت تاریخی ملی دارای زبان، فرهنگ و تاریخ مشترک است. این خود شخص است که تصمیم می گیرد آیا می خواهد بخش یک از یک اقلیت باشد و یا نه.

درسویدن پنج زبان اقلیت ملی وجود دارد: ییدیش، رومانی/ رومانی جیپسی، سامی ، فنلندی و مینکیلی. همه مردم در اقلیت ملی نمی توانند به زبان اقلیت صحبت کنند.

دربعضی دوران در سویدن با اقلیت های ملی برخورد بدی شده است. برای مثال، برخی از گروه ها وادار به نقل مکان نمودن شده اند، اجازه نیافته اند به زبان خود صحبت کنند ویا هم مجبورساخته شده اند تا فرزندان خود را ترک بگویند.

    اقلیت های ملی درسویدن امروز وضعیت بهتری دارند

    وضعیت اقلیت ها امروزبهترازگذشته است. گروه ها خود در این تغییر سهیم بوده اند. آنها برای حقوق خود مبارزه کرده اند و خواسته اند در جامعه مانند دیگران به آنها احترام گذاشته شود. برای مثال، سامی ها حدود صد سال پیش شروع به سازماندهی برای دفاع از حقوق خود کردند. در سال ۱۹۹۳ پارلمان سامی درسویدن تشکیل شد. آنها برای حفظ و توسعه کولتور سامی فعالیت می کنند.

    اقلیت ها هنوز هم مورد تبعیض قرار می گیرند. برای مثال، ممکن است گرفتن کار برای آنها دشوارتر باشد، در مکتب مورد آزار و اذیت قرار بگیرند، اگر وارد مغازه شوند با آنها متفاوت از دیگران رفتار شود. اما سویدن امروز در تلاش است تا اقلیت های ملی مورد تبعیض قرار نگیرند و این میراث کولتوری در کشور ما زنده بماند.

    سویدن, یهودیان، روما، سامی، فنلند سویدنی و تورندالینگر را به عنوان اقلیت های ملی به رسمیت شناخته است. سویدن با به رسمیت شناختن اقلیت های ملی تاریخی نشان می دهد که آنها ارزش زیادی برای این گروپ ها قائل اند که برای مدت طولانی بخشی از تاریخ این کشور هستند که به کولتور کشور کمک می کنند.

      توافقنامه ها و تعهدات

      شورای اروپا برای حمایت از حقوق اقلیت ها توافقنامه هایی را بین کشورهای اروپا تنظیم کرده است. شورای اروپا برجسته ترین سازمان حقوق بشردراروپا است.

      این دو توافقنامه ای است که از سال ۲۰۰۰ در سویدن اعتبار دارد:

      • کنوانسیون چارچوب شورای اروپا در مورد حفاظت از اقلیت های ملی. کشورهایی که این کنوانسیون را امضا کرده اند باید با تبعیض علیه اقلیت های ملی مبارزه کنند. کشورهایی که این کنوانسیون را امضا کرده اند نیز تلاش خواهند کرد تا اطمینان حاصل شود که سنت ها و کلتور اقلیت های ملی درجامعه حفظ و زنده است. برای مثال، یک فرد رومی باید این امکان را داشته باشد تا با ادارات سویدن به زبان رومانی صحبت کند و بنویسد.
      • منشور اروپا برای زبانهای منطقه ای یا زبان های اقلیت ها. هدف از این منشور حفاظت از زبان هایی است که با خطرناپدید شدن قرار دارند.

      همچنین توافقات ویژه ای در مورد حقوق بشر برای حفاظت از مردم بومی مانند سامی ها وجود دارد:

      • اعلامیه مؤسسه ملل متحد در مورد حقوق مردم بومی. این اعلامیه از جمله از حق مردم بومی برای خودمختاری، می گوید. حق خودمختاری مردم بومی ارتباط می گیرد به این که خود بومی ها در مورد آنچه به نفع افراد شان می باشند، تصمیم بگیرند.
      • کنوانسیون سازمان بین المللی کار (ILO) درمورد مردم بومی و قبیله ای در کشورهای خود اداره کننده. سویدن این کنوانسیون را امضا نکرده است، اما کسانی که برای حقوق سامی مبارزه می کنند، می خواهند سویدن این کار را انجام دهد.

      این دولت، ادارات، ناحیه ها و شاروالی ها در سویدن است که باید مراقب باشند تا از آنچه که کشور های عضو شورای اروپا و سازمان ملل متحد در مورد آن به توافق رسیده اند، پیروی صورت می گیرد. اگر یک کشور از قوانین پیروی نکند، شورای اروپا و سازمان ملل متحد می تواند انتقاد نموده و آنچه که باید بهتر ساخته شود را بیان کند. سویدن به دلیل تبعیض علیه سامی ها، روماها و دیگر اقلیت ها مورد انتقاد قرار گرفته است. سویدن همچنین به دلیل اینکه جرایم علیه اقلیت های ملی به ندرت در محکمه مورد بررسی قرار می گیرد نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.