حقوق کودکان و کنوانسیون حقوق کودک

آخرین به روز رسانی 18/9-2023

درباره سویدن ـ معلومات برای آشنایی با جامعه.

حقوق کودکان درکنوانسیون حقوق کودک که سویدن آن را امضا کرده است، بیان شده است. این دولت است که مسئولیت نهایی را برای حصول اطمینان از رعایت کنوانسیون حقوق کودک، برعهده دارد. مهم است که والدین نیز بدانند کودکان از چه حقوقی برخوردارند تا بتوانند از فرزند خود طوری حمایت نمایند که آنها بتوانند حقوق خود را بدست بیآورند.

این متن درباره حقوق کودکان وکنوانسیون حقوق کودک است. شما دربارهٔ کنوانسیون حقوق کودک، این که حقوق کودک دراین کنوانسیون برای والدین به چه معنی می باشد و این که چه کسانی باید از کنوانسیون حقوق کودک پیروی کنند، خواهید خواند.

کودکان دارای حقوق خاصی اند و این مسئولیت جامعه است تا ازاحقاق این حقوق مراقبت نماید. همه کودکان دارای حقوق یکسان و ارزش برابرهستند. هیچ کودکی نباید مورد تبعیض قرارگیرد.

حقوق کودکان درکنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق کودکان یعنی کنوانسیون حقوق کودک، گرد آورده شده است. دراین کنوانسیون در کناردیگر مطالب گفته شده است که همه کودکان حق دارند درامنیت رشد نمایند وهمچنان درهنگام تصمیم گیری درمورد کودکان، باید همیشه منافع کودکان در نظرگرفته شود. این کنوانسیون همچنان می گوید که از کودکان باید در برابرجنگ و بیماری محافظت صورت گرفته و به نظر کودک احترام گذاشته شود.

کنوانسیون حقوق کودکان

کنوانسیون حقوق کودک در بر گیرندۀ حقوقی است که همه کودکان در جهان باید آن را داشته باشند. این کنوانسیون برای همه کودکان بین ۰ تا ۱۸ ساله اعتبار دارد که در یک کشور زندگی می نمایند و یا در آن اقامت دارند. سویدن این کنوانسیون را امضا کرده است. این بدان معنی است که حقوق مندرج در کنوانسیون حقوق کودک برای همه کودکان که در سویدن زندگی می کنند اعتبار دارد، چه آنها شهروندان سویدن باشند، یا به طور موقت درسویدن زندگی کنند و یا هم پناهجو باشند. در این متن برخی از حقوق مندرج در کنوانسیون حقوق کودک توضیح داده می شود، نه همۀ آن.

اصول بنیادی کنوانسیون حقوق کودک

کنوانسیون حقوق کودک شامل ۵۴ ماده است. همه ماده ها دارای اهمیت یکسان اند. اما در آن چهار ماده وجود دارد که راهنما می باشند و ما باید در هنگام خواندن ماده های دیگر آنها را در نظر داشته باشیم.

این چهار ماده اصول بنیادی کنوانسیون حقوق کودک می باشند:

  • ماده ۲ دربارهٔ این است که همه کودکان دارای ارزش و حقوق یکسان می باشند. هیچ کودکی نباید مورد تبعیض قرار بگیرد.
  • ماده ۳ در مورد منافع کودک است. سیاستمداران، ادارات و محکمه ها همیشه باید در همه تصمیم گیری های که بالای کودکان تاثیر می گذارد، به آنچه که به نفع کودک است، فکر کنند.
  • ماده ۶ درباره این است که همه کودکان دارای حق زندگی و رشد و پیشرفت می باشند.
  • ماده ۱۲ درباره این است که كودکان حق دارند نظرات خود را بيان كنند و بزرگسالان باید به کودکان گوش بدهند.

چه کسی باید از کنوانسیون حقوق کودک پیروی کند؟

همه بزرگسالان مسئولیت دارند تا حقوق کودکان را احترام و تقویت نموده و از آن حفاظت نمایند. این دولت سویدن است که مسئولیت نهایی را بر عهده دارد تا سویدن بتواند مطابق آنچه در کنوانسیون حقوق کودک آمده است، عمل کند. برای مثال، قوانین و مقررات خود سویدن باید با حقوق مندرج در این کنوانسیون مطابقت داشته باشد. ادارات، محکمه ها، شهرداری ها و ناحیه ها نیز مسئولیت اجرای کنوانسیون حقوق کودک را به عهده دارند. این به طور مثال به این معنی است که:

  • سیاستمداران در یک شهرداری قبل از تصمیم گیری در بارۀ مواردی که بالای کودکان تأثیر می گذارد، باید نظر کودکان را از آنها بپرسند.
  • اگر قرار است والدین کودک طلاق بگیرند و در مورد محل زندگی کودک به توافق نرسند، محکمه باید هم از والدین و هم ازکودک بپرسد که آنها چه می خواهند.
  • شهرداری ها باید به فکر منافع کودکان باشند مثلاَ در هنگام که می خواهند خانه های جدید، محل بازی یا یک مکتب را بسازند.
  • بخش مراقبت های صحی و درمانی و همچنان مکاتب باید تلاش کنند که هیچ کودکی مورد تبعیض قرار نگیرد.

والدین چگونه باید ازکنوانسیون حقوق کودک پیروی کنند؟

در کنوانسیون حقوق کودک آمده است که دولت مسئولیت نهایی را برای تضمین حقوق کودکان، برعهده دارد. اما شما به عنوان والدین یا سرپرست کودک، برای محافظت از حقوق فرزند تان و اطمینان از احقاق حقوق آنها، نقش مهمی را بازی می کنید. کنوانسیون حقوق کودک می تواند یک راهنما و حامی برای والدین بودن باشد.

والدین باید از قوانینی پیروی کنند که کنوانسیون حقوق کودک را رعایت می کند.

در کنوانسیون حقوق کودک آمده است که این والدین یا دیگر سرپرست های کودکان اند که مسئول تربیت و رشد کودک می باشند. این هم یک حق است وهم یک مکلفیت.

سرپرست یک کودک بودن به این معنیست که شخص در برابر کودک مسئولیت داشته و مراقب می باشد تا حال کودک خوب باشد. اغلب اوقات، سرپرست و پدر و مادر، عین شخص می باشد.

والدین و سایر سرپرست ها حق دارند از جامعه حمایت دریافت کنند. مثلاَ از شهرداری یا بخش خدمات صحی و درمانی.

چرا داشتن حقوق ویژه، به طور خاص برای کودکان مهم است؟

چند مثال از حقوق در کنوانسیون حقوق کودک

در واقع کنوانسیون حقوق کودک برای کودکان، والدین و سایر بزرگسالان در زندگی روزمره آنها به چه مفهموم می باشد؟ درمتن زیر در این باره بیشتر بخوانید. این متن برخی از حقوق مندرج در کنوانسیون حقوق کودک را شرح می دهد، اما نه همه آن را. این متن شامل مثال های است از طرز تفکر شما به عنوان والدین در مورد حقوق مختلف.

همه کودکان دارای ارزش یکسان می باشند

همه کودکان باید از امکانات و حقوق مساوی برخوردار باشند. هیچ کودکی نباید مورد تبعیض قرار بگیرد. این بدان معناست که با هیچ کودکی نباید به این دلیل بدتر از افراد دیگری رفتار شود. که به طور مثال کودک:

  • دارای یک جنسیت خاص می باشد.
  • دارای معلولیت است.
  • والدین کودک در یک کشور خاص تولد شده اند.
  • دارای یک مذهب خاص می باشد.
  • خانواده ثروتمند یا فقیر دارد.
  • به یک زبان خاصی صحبت می کند.

دختران و پسران هر دو باید بتوانند به طور مثال انتخاب کنند که فوتبال بازی می کنند یا می خواهند برقصند.

کودکان هرگز نباید مورد آزار و اذیت، تبعیض نژادی، زورگویی یا دیگر انواع رفتار های توهین آمیز قرار بگیرند. مهم است که شما به عنوان والدین در مورد آنچه در زندگی کودک اتفاق می افتد، مثلاَ در کودکستان، مکتب و انترنت با فرزند خود صحبت کنید.

تصویرگروهی از افراد در یک طرف و یک فرد تنها در طرف دیگر.

چرا صحبت کردن والدین با فرزندان شان درمورد آنچه که درزندگی آنها اتفاق می افتد، مهم است؟

در گام نخست منافع کودک

وقتی بزرگسالان تصمیم های می گیرند که روی کودکان تأثیر می گذارد، باید همیشه منافع کودک را در نظر داشته باشند. به طور مثال، وقتی سیاستمداران، ادارات، مکاتب و محکمه ها دربارهٔ موضوعات که بالای کودکان تأثیر می گذارد تصمیم می گیرند، باید آنها همیشه آنچه که برای کودکان مفید است را درنظر داشته باشند. قطع نظر از این که این تصمیم صرفاَ یک کودک را متاثر می سازد یا یک گروۀ از کودکان را، اعتبار دارد.

کودکان حق دارند زندگی نموده و رشد کنند

کودکان حق دارند زندگی نموده و رشد کنند. آنها برای پیشرفت درست خود به چیز های زیادی نیاز دارند، مانند یک خانه، امنیت، عشق، مراقبت های صحی و آموزش.

ممکن است بعضاَ کودکان به حمایت و کمک های اضافی نیاز داشته باشند مانند کمک در کار های خانگی یا هم حمایت در روابط شان (با دیگران). بعضی از کودکان به دوا یا کمک های اضافی مانند چوکی ارابه دار یا سمعک (وسیلۀ شنوایی) نیاز دارند.

در وهله اول این والدین یا سرپرست های کودکان اند که مسئولیت دارند تا کودکان در یک محیط امن رشد نموده و نیازمندی هایش برآورده شده بتواند. اگر والدین به حمایت نیاز داشته باشند، جامعه برای مثال خدمات اجتماعی می تواند حمایت و کمک ارائه دهد.

کودکان باید اجازه داشته باشند تا نظرات خود را بگویند

کودکان حق دارند در مورد چیزهایی که بر زندگی آنها تأثیر می گذارد نظر خود را بگویند و بزرگسالان نیز باید به آنها گوش بدهند. برای مثال، ادارات و محکمه ها باید از کودک، نظر وی را بپرسند و هنگام تصمیم گیری دربارهٔ مواردی که بر کودک تأثیر می گذارد، به حرف های او گوش بدهند. برای مثال، سیاستمداران یک شهرداری باید قبل از تصمیم گیری دربارهٔ مواردی که برکودکان تأثیر می گذارد، ازکودکان نظرشان را بپرسند.

از کودکان باید در برابر خشونت و تجاوز محافظت صورت بگیرد

کنوانسیون حقوق کودک و دیگر قوانین درسویدن، هرگونه خشونت علیه کودکان را ممنوع می کند. در سویدن از سال ۱۹۷۹ ببعد لت و کوب نمودن کودکان و یا استفاده از انواع دیگر خشونت در برابر کودکان، ممنوع می باشد.

این ممنوعیت برای هرکس و در همه جا اعتبار دارد ـ هم در خانه و هم در سراسر جامعه.

خشونت علیه کودکان زمانی بوجود می آید که فردی به کودک آسیب برساند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خشونت جسمی: خشونت جسمی شامل همه انواع خشونت های بدنی می باشد. ضربات خفیف، کشیدن موی و یا هم به چندک گرفتن نیز شامل خشنونت جسمی می گردد.
  • خشونت روانی: خشنونت روانی میتواند تهدید کردن، ترساندن، نادیده گرفتن و یا زندانی کردن کودک باشد. این همچنان می تواند شامل صدا زدن کودک با حرف های تند و زننده یا احمقانه باشد مانند: دیوانه یا بیهوده. خشونت روانی می تواند به اندازه خشونت جسمی به اعتماد به نفس و رشد کودک آسیب وارد کند.
  • تجاوز جنسی: همه اعمال جنسی که بر خلاف خواست یک فرد صورت می گیرد، تجاوز جنسی شمرده می شود. عمل جنسی با یک کودک همیشه تجاوز شمرده می شود.
  • ازدواج اجباری و ازدواج کودکان: مجبور ساختن یا فریب دادن کودک برای مسافرت به کشور دیگر، برای ازدواج.
  • ختنه و ختنه دختران و زنان.
  • کودک آزاری: قرار دادن کودک درمعرض دیدن یا شنیدن برخی جرائم دریک رابطه نزدیک غیرقانونی است. به طور مثال کودک نباید لت و کوب، تهدید یا تجاوزات جنسی بین والدین، خواهر و برادر یا بستگان خود را ببیند یا بشنود. این به این معنی است که خشونت بین والدین نیز خشونت علیه کودک به شمار می رود. این را به نام جرم علیه آرامش کودک می نامند.
  • عدم مراقبت کافی از کودک: والدین و دیگر سرپرستان نباید در امر ارائه نمودن غذا، لباس و مراقبت های صحی برای کودک، غفلت ورزی کنند.

ویب سایت hedersförtryck.se در مورد خشونت علیه کودکان فلمی ساخته شده است. این فلم به زبان های سویدنی، عربی، دری، انگلیسی، فارسی، سومالیایی و تیگرنیا موجود است.

کودک دوست دارد که بزرگسالان آنها را ببینند، از آنها بپرسند و عمل نمایند

این مسئولیت همه بزرگسالان است که از کودکان محافظت کنند و اطمینان حاصل نمایند تا که آنها مورد خشونت و تجاوز قرار نگیرند. وقتی که یک کودک مورد خشونت قرار می گیرد، همه بزرگسالان باید اقدام کنند. بدون درنظر داشت این که خشونت، جسمی، روانی، جنسی یا ناموسی باشد.

همه افراد که شک دارند یک کودک در موقعیت بدی قرار گرفته، می توانند با ادارۀ امور خدمات اجتماعی تماس بگیرند. این را گزارش اظهار نگرانی می گویند. یک گزارش اظهار نگرانی به این معنا نیست که شما به طور مثال در مورد یکی از والدین شکایت می کنید، بلکه به این معنیست که شما نگرانی خود را در مورد یک کودک گزارش می دهید. اگر کارکنان کودکستان، مکتب یا مراقبت های صحی مشکوک باشند که کودک در شرایط بدی دارد، باید طبق قانون آن را به ادارۀ امور خدمات اجتماعی گزارش بدهند.

اگرشما گمان می کنید که خشونت یا تجاوز در حال وقوع است، باید همیشه آن را با شماره تلفن ۱۱۴۱۴به پولیس گزارش دهید. درصورت خطر حاد با ۱۱۲ تماس بگیرید.

کودکان حق دارند زندگی خصوصی داشته باشند

کودکان حق دارند زندگی خصوصی داشته باشند. این به طور مثال به این معنی است که:

  • شما به عنوان والدین نباید کتابچه خاطرات فرزند خود، پیام های موبایل کودک یا پیام های چت را در کمپیوتر بخوانید.
  • کودکان باید بتوانند درب یک اتاق را ببندند و تنها گذاشته شوند.
یک کودک در اتاق خود پشت میز می نشیند و در حالی که در اتاق بسته است نقاشی می کند.

کودکان حق بازی، استراحت و اوقات فراغت را دارند

کودکان حق بازی و انجام کارهایی را دارند که در اوقات فراغت آنها سرگرم کننده است، مثل نقاشی، ورزش، نواختن موسیقی، تیاتر یا عضویت در یک انجمن.

کودکان نیز حق دارند استراحت کنند. آنها باید این فرصت را داشته باشند که برای مثال بعد ازمکتب یا فعالیت های بعد از مکتب استراحت نمایند.

کودکان گاهی اوقات در غذاپختن، مراقبت از خواهرو برادرهای کوچک و سایر کار های داخل خانواده و خانه کمک می نمایند. اما بسیاری از کارهای سنگین و وقت گیر خانه می تواند مانع بازی، استراحت و اوقات فراغت کودک شود.

به نظر شما کودکان برای پیشرفت و این که حال شان خوب باشد به چه چیزها نیاز دارند؟