بازار کار سویدن

همه افراد حق دارند کار کنند. این به معنی حق منزوی نشدن از زندگی کاری است. از کجا هستید، چه جنسیتی دارید یا چند ساله هستید نباید بر امکانات دستیابی شما به یک کار تاثیر داشته باشد.

در پیوند با کار، حقوق متعدد وجود دارد. به طور مثال شما از حق داشتن شرایط کاری عادلانه، معاش یکسان برای کار یکسان و مشارکت در اتحادیه های صنفی برخوردار هستید. شما همچنین حق استراحت و اوقات فراغت ازکاررا دارید.

این همچنان یک حق برای والدین نیز است تا آنها بتوانند زندگی خانوادگی و کار را با هم ترکیب کنند. کودکان حق دارند تا از آنها در برابر کار های محافظت صورت بگیرد که برای آنها مضراست یا مانع رشد و تحصیل شان می گردد.

بازار کار در سویدن تغییر کرده است

امروز در سویدن زنان و مردان تقریباَ به عین تعداد کار می کنند. اما همیشه اینطور نبوده است. در گذشته، بیشتر مردان بودند که کار می کردند، در حالی که زنان از خانواده مراقبت می کردند. نوع کار نیز تغییر کرده است. در گذشته، بسیاری از آنها در بخش کشاورزی و صنعت کار می کردند. امروزه برای مثال کاردرفروشگاه ها یا بخش بازاریابی بیشتر معمول می باشد. برخی از عادی ترین حرفه ها درسویدن، کمک پرستار، معلم مکتب ابتدایی و فروشنده در مغازه ها هستند. امروزه بسیاری از حرفه های موجود در بازار کار سویدن نیاز به تحصیل در کالج یا پوهنتون دارند.

شرایط کاری و امنیت کارگران نیز تغییر کرده است. حدود ۱۵۰ سال پیش، کارفرمایان تقریباً در مورد همه چیز در محلات کار در سویدن، تصمیم می گرفتند. شرایط برای کارگران نامناسب بود. اگر یک کارگر مریض میشد یا اگر کارفرما فکر می کرد که او خوب کار نمی کند، می توانست کارگر مذکور را بدون مهلت برکناری از کار یا هشدار قبلی، از کار اخراج کند. امروزه بازار کار در سویدن بسیار امن تر و مطمئن تر است. قوانین، قرارداد های جمعی و اتحادیه های کارگری وجود دارد که از حقوق کارگران محافظت می کنند.

کارکردن دربخش دولتی یا خصوصی

بازار کار را می توان به بخش های خصوصی و دولتی تقسیم کرد. بخش دولتی متعلق به دولت، ناحیه ها و شهرداری ها است. فعالیت ها در بخش دولتی با کمک پول مالیات ما اداره می شود. بسیاری از مشاغل در بخش دولتی برای اداره جامعه مهم هستند، مثل مشاغل دربخش مراقبت صحی، اداره های عدلی و یا بخش تحصیلات. افرادی که در بخش دولتی استخدام شده اند می توانند برای مثال به عنوان کارمندان بخش صحی، معلمان، کارکنان کودکستان، افسر پولیس و آتش نشان کار کنند. اداره هایی مثل اداره کاریابی و اداره مهاجرت قسمتی از بخش دولتی هستند.

دربخش خصوصی، شرکت ها متعلق به افراد هستند، نه دولت. هدف اصلی شرکت های خصوصی کسب درآمد از فعالیت های شان است. این شرکت ها می توانند متفاوت به نظر برسند. برای مثال، میتواند مغازه های کوچک یا فروشگاه ها، رستورانت ها، صنایع تولیدی، فعالیت های ساختمانی یا شرکت های حقوقی، اقتصادی و حمل ونقل باشد. حدود ۷۰ فیصد از کل کارمندان در بخش خصوصی کار می کنند. مثال هایی از شرکت ها در بخش خصوصی در سویدن ولووVolvo، اریکسون Ericssonو هِنِس و ماوریتس (Hennes & Mauritz) هستند.

بازار کار ممکن است بین بخش های مختلف سویدن و بین مناطق روستایی و شهری متفاوت باشد. برای مثال، بسیاری از شرکت های کلان در شهرهای کلان تر وجود دارند.

شرکت های اجتماعی

شرکت های اجتماعی برای ایجاد راه حل برای چالش های مختلف در جامعه کار می کنند. به طور مثال آنها می توانند برای یک روستا پر جنب و جوش، ادغام یا همپیوندی بهتر یا هم برای اینکه همه باید بتوانند بدون در نظر داشت سن، جنسیبت، تعلقات قومی و غیره، کار کنند، فعالیت نمایند. برای شرکت اجتماعی، مفاد پولی زیاد مهم نیست. پولی که یک شرکت اجتماعی کسب می کند معمولا برای توسعه شرکت استفاده می شود.

استخدام کنندگان و کارمندان

بازار کار به دو طرف تقسیم می شود: کارفرمایان و کارگران. کارفرما افراد را استخدام می کند و به آنها پول می دهد تا آنها کار کنند. کارمند فردی است که استخدام شده است.

انجمن ها / سازمان ها برای هر دو، کارگران و کارفرمایان وجود دارد. این ها انجمن ها یا سازمان های اند که در آنها کارفرما ها یا کارگران برای منافع خود در بازارکار ، فعالیت و همکاری میکنند. همه اعضای انجمن ها یا سازمان ها می توانند مشارکت داشته و تاثیرگذار باشند.

سازمان های استخدام کننده از منافع استخدام کنندگان نمایندگی میکنند.
بزرگترین سازمان های استخدام کننده عبارتند از:

• فعالیت های تجارتی سویدن برای شرکت های خصوصی
• اتحادیه مرکزی کارفرمایان دولتی و SKR (شهرداری ها و ناحیه های سویدن) برای محل های کار دولتی.

اتحادیه های صنفی از منافع کارگران و افراد استخدام شده نمایندگی می کند
بزرگترین اتحادیه های صنفی:

• LO (ال. او) سازمان مرکزی اتحادیه های کارگری
• TCO سازمان مرکزی کارمندان
• SACO (سازمان مرکزی اکادمیسین های سویدن)

اتحادیه های صنفی ملی از چندین اتحادیۀ صنفی کوچک تشکیل شده است که از حرفه ها و رشته های مختلف حرفه ای نمایندگی میکنند.

معمولاَ اتحادیه های صنفی سراسری و اتحادیه های صنفی به شکل مختصر fack (فک) نامیده می شوند. اتحادیه های صنفی برای بهبود وضعیت کارمندان در محل کار فعالیت میکند. برای مثال، آنها در مورد حقوق اعضا با کارفرما مذاکره می کنند. در سویدن از دهه ۱۸۸۰ اتحادیه های صنفی وجود داشته است.

اتحادیه می تواند در صورت ایجاد مشكل در محل كار به شما كمك كند، برای مثال اگر حقوق نادرستی دریافت می كنید یا مجبور هستید ساعات بیشتری از آنچه در قرارداد كار ذکر شده است کار کنید.

آیا تجربه عضویت دریک اتحادیه صنفی را دارید؟

اگر شما یک کارمند/کارگر باشید، اتحادیه صنفی برای تان چه مفهومی می تواند داشته باشد؟

قرارداد های جمعی

قرارداد جمعی به قرارداد کتبی بین استخدام کننده و اتحادیه گفته میشود. در قرارداد جمعـی مقـررات راجع به ساعات کاری، رخصتـی و معـاشـات وجود دارد. اکثر اوقات معاش شما بر مبنای قرارداد جمعی تعیین میگردد.

قرارداد جمعی اکثراً مقررات ذیل را دربر دارد:

• انواع استخدام
• اضافه وقت
• مزد و معاشات
• ساعات کاری
• رخصتی
• منفکی
• تقاعد و بیمۀ حوادث

مقـدار حداقل معاش برای کارمنـدان در قرارداد جمعـی معـین میـگردد. همچنان این قرارداد بالای کارمندان که عضو اتحادیه نیستند اما در جایی کار میکنند که قرارداد جمعی دارد اعمال میگردد. در سویدن هیچ قانونی وجود ندارد که تعیین کند مقدار حداقل معاشات چقدر باید باشد.

حتی اگر استخدام کنندۀ شما قرارداد جمعی داشته باشد، شما میتوانید راجع به معاش خـود با استخدام کننده مذاکره و گفتگـو کنید. معاشات شمـا با در نظرداشت میزان دشواری کار و چگونگی اجرای وظیفه میتواند متفاوت باشد. اکثر سازمـان ها و شرکت های بزرگ با اتحادیـۀ کارگران قرارداد جمعی دارند اما استخدام کنندگانی وجود دارند که قرارداد جمعی ندارند.

رابطه میان رفاه، مالیات و کار

در زندگی موقعیت هایی پیش می آیند که ما به کمک از جامعه نیاز داریم. همه ما می توانیم یا بیمار شویم و یا اینکه در معرض حادثه قرار گیریم. شما ممکن است به عملیات جراحی نیاز داشته باشید یا مجبور شوید زایمان کنید. اگر به بیماری سختی دچار شوید، هزینه مراقبت و تداوی آن بسیار زیادی خواهد بود. اگر شما بیکار شوید، ممکن است پول شما برای پرداخت غذا و اجاره کافی نباشد. در سویدن، ما جامعه ای ساخته ایم که به شما امکان می دهد در صورت نیاز از آن کمک بگیرید.

در سویدن، دولت در قبال شما که در این کشور زندگی می کنید مسئولیت زیادی دارد. حتی اگر بیکار باشید، مریض باشید یا آنقدر پولی عایدی نداشته باشید، شما باید بتوانید عایدات اولیه داشته باشید و بتوانید زندگی خوبی داشته باشید. کشورهایی که گزینه کرده اند که از طریق پول مالیات مصارف رفاه را بپردازند، کشورهای رفاهی نامیده می شوند.

در یک جامعه رفاهی، باید به همه مردم کمک شود. ما می توانیم این کار را به روش های مختلف انجام دهیم. یک راه این است که ما با هم مصارف چیزهایی را که هرکس به آنها نیاز دارند پرداخت کنیم. این کار را با پرداخت مالیات انجام می دهیم. هرکسی که در این کشور بود و باش می کند باید به دولت مالیات بپردازد. حتی شرکت ها هم مالیات و مصارف را به دولت پرداخت می کنند. در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر، ما در سویدن مالیات بالایی داریم زیرا ما تصمیم گرفته ایم که دولت مصارف مکتب ها، مراقبت های صحی و چیزهای دیگر را پرداخت کند.

در سویدن، زنان و مردان باید بتوانند ازطریق دستمزد کارزندگی خود را تأمین کنند. یک شغل امنیت مالی را فراهم می کند. این یک شرط برای یک زندگی مستقل است. ازنظرمالی نیز اداره کردن یک خانواده درسویدن با درآمد فقط یک فرد ازخانواده ممکن است دشوار باشد. با کارکردن همه افراد بزرگسال که توان کار را دارند و پرداخت مالیات توسط آنها به دولت، ما می توانیم به (ایجاد) یک جامعۀ رفاۀ مشترک، کمک کنیم

جایگزین پرداخت رفاه با مالیات چیست؟

آیا به غیر از طریق مالیات، شیوه های دیگری را بلد هستید تا از آن طریق برای مصارف رفاه (پول) پرداخت شده بتواند؟

اگرمالیات ندهید چی میشود؟

اگرشما مالیات را پرداخت نکنید، ممکن است به این معنی باشد که شما یک تخلف مرتکب می شوید، که آن به تخلف مالیاتی نامیده می شود.

اگر کار کنید و مالیات نپردازید کار سیاه نامیده میشود. کارسیاه کردن غیر قانونی است. میتواند منجر به تا دو سال زندان شود.

اگروقتی که کارمیکنید، مالیات پرداخت نکنید، مزایای زیادی را که یک شغل عادی به همراه دارد ازدست خواهید داد. اگربدون پرداخت مالیات کارکنید، می توانید این موارد را از دست بدهید:

• شما قرارداد استخدام را بدست نمی آورید، بناَ امکان دارد شما را در مورد معاش فریب بدهند
• اگر بیکار شوید حقوق بیکاری دریافت نخواهید کرد.
• شما هیچ گونه معاش مریضی یا مرخصی با معاش دریافت نمی کنید.
• شما هیچ معاش مریضی یا معاش مرخصی والدین دریافت نمی کنید.
• حقوق تقاعدی کمتری دریافت میکنید.
• اگرشما بطورتصادفی به خود یا شخص دیگری آسیب برسانید، یا هنگام کار چیزی را خراب کنید، بیمه نیستید. برای مثال، اگردرمحل کار دچار تصادفی شوید، غرامتی دریافت نخواهید کرد.

درمحلات کار نباید تبعیض وجود داشته باشد.

زندگی کاری باید برابر و یکسان باشد. تبعیض در محل کار ممنوع است. اما با وصف آن، هنوز هم می تواند اتفاق می افتد.

آنچه که تبعیض شمرده میشود ممکن است از یک مورد تا مورد دیگر متفاوت باشد. گاهی اوقات محکمه باید تصمیم بگیرد که آیا یک مورد اتفاق افتاده تبعیض است و یا نه. در اینجا دو مورد تبعیض در محل کار وجود دارد:

مسئولیت های کارفرمایان

همه کارفرمایان مسئولیت دارند تا اطمینان حاصل کنند تا در محل کار تبعیض واقع نشود. بنابراین کارفرمایان باید اطمینان حاصل کنند که هیچ کس بر اساس هفت اصل تبعیض مورد تبعیض قرار نمی گیرد. شما وهرکس که با آنها کار می کنید حقوق یکسانی دارید.

کارفرما باید فعال باشد تا در این پنج ساحه، تبعیض واقع نشود:

• شرایط کاری
• حقوق و شرایط اشتغال
• استخدام و ارتقاء
• پیشرفت در مهارت ها و تحصیلات
• امکان آمیختن کار با والدین بودن

اکثریت موارد تبعیض در زندگی کاری، ارتباط می گیرد به جنسیت یا سن. بعضاَ یک فرد بر اساس چندین اصل تبعیض، مورد تبعیض قرار می گیرد. مثلاَ اگر شخص هم زن باشد و هم چوان.

تساوی جنسیتی در بازار کار

معمولاَدرسویدن زنان و مردان درحرفه های مختلف ودربخش های مختلف شغلی کار می کنند. در بازارکار تقسیمات وجود دارد. مثلاَ تعداد بیشترزنان دربخش خدمات صحی ومراقبتی و تعداد زیاد مردان دربخش های تخنیکی و ساختمانی کار میکنند. همچنان تعداد مردان که شرکت های خصوصی را ایجاد می کنند و یا در یک محل کار رییس هستند نیز در مقایسه به زنان بیشتر است.

معمولاَ به کار زنان اغلب به اندازه کار مردان ارج گذاشته نمیشود. برای مثال، دستمزدها اغلب در شغل هایی که اکثر زنان در آن کار می کنند کمتر است. زنانی که در مشاغل مشابه مردان کار می کنند نیز با وجود اینکه همان کار مردان را انجام می دهند، معمولاً حقوق کمتری دارند.

حتی شرایط کاری و محیط کاری نیز اغلب در مشاغلی که بسیاری از زنان در آن کار می کنند بدتر است. در مشاغلی که بسیاری از زنان درآن کارمی کنند، احتمال مریض شدن به دلیل مشکلات روحی و جسمی بیشتر از مشاغلی است که بسیاری از مردان در آن کار می کنند. به طور مثال زنان بیان میدارند که درآنها درمقایسه به مردان بیشتردرمورد کارخود فکر میکنند. انها در این مورد فکر میکنند که در کار خود مورد تهدید وخشونت قرارمی گیرند و همچنان این که آنها در کار، حرکات مکرر را انجام می دهند که باعث فرسودگی بدن می گردد. ولی با این وجود، مردان بیشتری دراثرحوادث کاری جان خود را ازدست میدهند. وآن به این دلیل است که مردان بیشتری در بخش هایی کارمی کنند که غالباً تصادفات رخ می دهد، مانند بخش ساختمانی.

پژوهش ها نشان میدهد که میان امکانات زنان و مردان برای ترکیب نمودن کار و زندگی خانوادگی نیز تفاوت وجود دارد. زنان بیشتر کارهای خانه را انجام می دهند حتی اگر به اندازه مردان کار کنند. زنان بیشتر از مردان برای مدت طولانی در رخصتی والدین هستند.

برای اینکه برابری جنسیتی بیشتر شود، پارلمان سویدن تصمیم گرفته است که سودن باید سیاست برابری جنسیتی داشته باشد. یکی از اهداف این است که زنان و مردان باید امکانات و شرایط یکسانی را در زندگی کاری داشته باشد. برای مثال، زنان ومردان باید بتوانند در تمام حرفه ها کارکنند. پیش داوری ها دراین مورد که چه چیزی برای زنان مناسب است و چه چیزی برای مردان، هرکس باید اجازه داشته باشد که حرفه خود را بر اساس مناسب بودن، توانایی و علاقه خود انتخاب کند.

آیا با (انا) موافق هستید؟

مکلفیت های کارفرمایان برای ایجاد مساوات در محل کار

همه کارفرمایان باید همه سالانه معاش کارمندان را با هم مقایسه کنند تا اگر میان معاشات کارمندان زن و مرد تفاوت های وجود داشته باشد، شناسایی گردد این موضوع در قانون منع تبعیض آمده است. اگر این مقایسه نشان بدهد که میان معاشات زنان و مردان برای کار یکسان تفاوت های وجود دارد، باید معاشات تغییر داده شود.

کارفرمایان باید همجنان برای تقسیم یک برابر مردان و زنان در مشاغل مختلف و مقامات رهبری در محل کار نیز فعالیت نمایند. برای مثال، اگر تقسیم نامتعادلی بین زنان و مردان در بین مدیران محل کار وجود داشته باشد، کارفرما باید برای تغییر آن تلاش کند. این می تواند برای مثال با آموزش کارمندان انجام شود تا زنان یا مردان بیشتری بتوانند سمت های رهبری را برعهده بگیرند.