حقوق اطفال

درمیان موارد دیگر شما درباره کنوانسیون حقوق کودک و نحوه حمایت قوانین سویدن از کودکان خواهید خواند. همچنان دربارهٔ سازمان هایی که برای منافع کودک کار می کنند، نیز خواهید خواند.

کنوانسیون حقوق کودکان

کنوانسیون حقوق کودک برای تضمین حقوق بشرهمه کودکان وجود دارد. کودکان از بابت این که حقوق بشری آنها رعایت شود، به طور ویژه وابسته به بزرگسالان هستند. این به این معنی است که آنها در یک وضعیت آسیب پذیری زندگی می کنند. دراین کنوانسیون آمده است که همه کودکان افراد منحصر به فرد با حقوق منحصر به فرد خود هستند.

کنوانسیون حقوق کودک همچنین بر کودک منفرد تأکید دارد. کودکان افراد منحصر به فرد هستند، با نیازها، علایق و دیدگاه های فردی.

کنوانسیون حقوق کودک شامل حقوقی است برای همه کودکان و تا رسیدن به سن ۱۸ سالگی اعتباردارد. این حقوق برای مثال شامل محافظت کودکان درجنگ و محافظت درمقابل بدرفتاری قرار گرفتن میباشد. این حقوق همچنان ارتباط می گیرد به این که همه کودکان حق دارند یک زندگی خصوصی داشته باشند. این بدان معناست که برای مثال کودکان حق دارند با دوستان خود گفتگوهای شخصی داشته باشند و یا یک دفترچه خاطراتی بنویسند که بزرگسالان آن را نمی خوانند.

این کنوانسیون همچنین حاوی قوانینی است. کشوری که کنوانسیون را امضا می کند وعده می دهد که ازاین قوانین پیروی کند.سویدن و تقریباً همه کشورهای دیگردرجهان توافق کرده اند که ازکنوانسیون حقوق کودک پیروی کنند. کنوانسیون حقوق کودک در سویدن به مثابۀ یک قانون است.

کنوانسیون حقوق کودک از سال ۱۹۸۹ وجود دارد. سویدن این کنوانسیون را در سال ۱۹۹۰ امضا کرد اما حتی قبل از آن برای حقوق کودکان کار کرده است. برای مثال، لت و کوب شاگردان توسط معلمان در سال ۱۹۵۰ ممنوع شد. لت و کوب فرزندان توسط پدر و مادر و بستگان در سال ۱۹۷۹ ممنوع شد. از آن زمان به بعد، تمام خشونت ها علیه کودکان ممنوع شده است.

اصول اساسی کنوانسیون حقوق کودک

کنوانسیون حقوق کودک شامل ۵۴ ماده است. همه ماده ها دارای اهمیت یکسان اند. اما در آن چهار ماده وجود دارد که راهنما می باشند و ما باید در هنگام خواندن ماده های دیگر آنها را در نظر داشته باشیم.

این چهار ماده اصول بنیادی کنوانسیون حقوق کودک می باشند:

• ماده ۲ ارتباط می گیرد به این که همه کودکان به یک اندازه ارزش دارند و از حقوق یکسانی برخوردارند. هیچ کودکی نباید مورد تبعیض قرار بگیرد.
• ماده ۳ در مورد منافع کودک است. سیاستمداران، ادارات و محکمه ها همیشه باید در همه تصمیم گیری های که بالای کودکان تاثیر می گذارد، به آنچه که به نفع کودک است، فکر کنند.
• ماده ۶ درمورد اینکه همه کودکان حق زندگی و رشد دارند.
• ماده ۱۲ در مورد کودکان است که آنها حق دارند نظرات خود را ابراز کنند، واینکه بزرگسالان نیز به حرف های کودکان گوش دهند.

این وظیفه مقامات و بزرگسالان است که از حقوق کودک محافظت کنند و به آنچه کودک درباره تصمیمات مربوط به خود فکر میکند واحساس می کنند گوش فرا دهند. به این معنی که به طور مثال قبل از این که تصامیمی گرفته شود که روی مکتب، مرکز فعالیت های اوقات فراغت یا خانواده تاثیر می گذارد، باید به کودکان اجازه داده شود تا نظرات خود را بیان کنند.