استخدام شدن

همه افراد حق دارند کار کنند. این به معنی حق منزوی نشدن از زندگی کاری است. از کجا هستید، چه جنسیتی دارید یا چند ساله هستید نباید بر امکانات دستیابی شما به یک کار تاثیر داشته باشد.

در پیوند با کار، حقوق متعدد وجود دارد. به طور مثال شما از حق داشتن شرایط کاری عادلانه، معاش یکسان برای کار یکسان و مشارکت در اتحادیه های صنفی برخوردار هستید. شما همچنین حق استراحت و اوقات فراغت ازکاررا دارید.

این همچنان یک حق برای والدین نیز است تا آنها بتوانند زندگی خانوادگی و کار را با هم ترکیب کنند. کودکان حق دارند تا از آنها در برابر کار های محافظت صورت بگیرد که برای آنها مضراست یا مانع رشد و تحصیل شان می گردد.

انواع استخدام

دو نوع استخدام وجود دارد:

• استخدام دایمی
• استخدام مؤقتی

استخدام دایمی را بعضاً استخدام تا اطلاع ثانوی نیز میگویند. این استخدام تا اطلاع ثانوی ادامه دارد. به این معنی که این استخدام تاریخ خاتمه ندارد.

استخدام مؤقتی استخدامی است که برای مدتی کوتاه ادامه دارد.

جانشینی

اگر شمـا منحیث جانشین کسی استخدام شویـد، شـما بـه جـای شخصـی دیگری که در رخصتی والدینی باشد کار میکنید.

استخدام آزمایشی

قبـل از گرفتن وظیفـۀ دایمـی، معمـولاً دورۀ آزمایشی را سـپری میـکنیـد. استخـدام آزمایشی شیـوۀ است برای استخـدام کننـده تا شـما را منحـیث کارمنـد خـود تست کنـد. به این مفهـوم که استخـدام آزمایشـی بعـداً بـه استخدام دایمی تبدیل خواهـد شد. استخدام آزمایشی نباید بیشتر از شش ماه دوام کند اما میتواند زود تر از آن نیز پایان یابد.

معاش

معاش ثابتی که ماه یـکبار پرداخت میگردد را معاش ماهانه میگویند. اگر معاش ساعتی دارید شمـا در بدل هر ساعت که کار میکنید مبلـغ معینی دریافت میکنید.

قرارداد استخدام

وقتی کار پیدا میکنید باید قرارداد استخدام را امضاء کنید. قرارداد استخدام باید موارد ذیل را دربر داشته باشد:

• اسم شما و شمارۀ هویت شخصی شما
• مقام و وظایف کاری شما
• اسم استخدام کننده و محل کار
• تاریخ آغاز استخدام
• نوع وظیفه
• مدت اطلاعیۀ ترک وظیفه، به این معنی که از تاریخ که شما میخواهید وظیفه را ترک کنید یا اطلاعیۀ ترک وظیفه میدهید الی روزی که کار را ترک میکنید
• معاش شما بدون کسر مالیات- معاش نا خالص شما
• روزهای رخصتی با معاش که مستحق آن هستید

ساعات کاری

ساعات کاری ثابت در محیـط کاری حداکثر ۴۰ ساعت در هفتـه است. اگر ۴۰ ساعت در هفته کار کنید وظیفۀ شما تمـام وقت است. در صورتیکه در اوقـات مختلف کار کنید بطـور مثـال از طـرف شب در این صـورت وظیفۀ تمـام وقت کمتر از ۴۰ ساعت در هفتـه خواهـد بود. وقتی شخصیـکه دارای وظیفـۀ تمـام وقت بوده و بیشتر از ساعات کاری معمول کار کند، به آن اضافه کاری میگویند. شما مستحق هستید تا برای اضافه کاری دستمزد جداگانه دریافت کنید.

اگر شما ناتوانی ای داشته باشید، یامریض هستید یا صدمه دیده هستید

اگرعملکرد فیزیکی یا ذهنی شما را تحت تاثیر قرار می دهد واختلال ایجاد کند، آن را معلول می نامند. این ممکن است به این معنی باشد که برای کمک به زندگی روزمره یا کار به کمک ها یا حمایت ضرورت داشته باشید.

افرادی که معلولیت داشته میتوانند از اداره کار جهت تطبیق محل کار، وظایف کاری یا محیط کاری کمک دریافت کنند. تطبیق دادن به این مفهوم است که چیزی را درمحل کارو یا وظایف کاری تغییردهند بطوری که شما همان شرایطی را برای انجام کار یا فعالیتها داشته باشید که دیگران دارند.

اگر در هنگام که کار می کنید مریض شوید

اگر شما شاغل هستید ومریض می شوید، باید درنخستین روز مریضی خود را به کارفرمای خود اطلاع دهید. کارفرما ۱۴ روز اول معاش مریضی را پرداخت می کند. معاش مریضی ۸۰٪ معاش عادی شماست. کارفرما شما از معاش مریضی تان یک مقدار پول که (روز بدون استحقاق) (karensavdrag) نامیده می شود، را کسر می کند

اگرمریض هستید و بیش از هفت روز سرکار نروید، برای دریافت حقوق و دستمزد ادامه مریضی، باید یک تصدیق مبنی برناخوشی از داکتر داشته باشید. این تصدیق داکتر (تصدیق صحی) نامیده میشود. اگر بیش از ۱۴ روز مریض هستید می توانید از اداره بیمه های اجتماعی تعویض پولی دریافت کنید. این معاش مریضی نامیده میشود.

وقتی تقاضای معاش مریضی می کنید، باید یک تصدیق صحی ارائه دهید که نشان دهد چرا شما قادر به کارکردن نیستید. معمولاَ داکتر بعد از ملاقات با شما، تصدیق صحی را خودش به شکل الکترونیک به صندوق بیمۀ همگانی می فرستد. همیشه می توانید در مورد نحوۀ اجرا این کار از داکتر خود بپرسید.

بعضی اوقات حتی اگر مریض باشید می توانید چند ساعت در روز کار کنید. شما می توانید ۲۵ فیصد، ۵۰ فیصد، ۷۵ فیصد یا ۱۰۰ فیصد معاش مریضی دریافت کنید واین بستگی دارد که آیا شما میتوانید بخشی از وقت را کار کنید.

کار و اطفال

شما که فرزندان کوچک دارید ممکن است در خانه باقی مانده و نتوانید به کار بروید. شما تا ۱۸ ماهگی فرزندتان این حق را دارید که کاملاً از کار خود آزاد باشید.

وقتیکه که شما کارمی کنید، کودک می تواند به کودکستان برود یا نزد پرستار روزانۀ کودک باشد. پرستار روزانۀ کودک از کودکان در خانه خود مراقبت می کند.

در جریان مدت که با فرزنده خود در خانه هستید می توانید از اداره بیمه های اجتماعی پول بگیرید. به آن معاش مرخصی والدین گفته میشود..

اگر طفل شما مریض باشد

مراقبت از کودک (vab) زمانی است که شما به کار نرفته و در خانه باقی می مانید و یا به دلیل مراقبت از یک کودک بیمار نمی توانید از صندوق بیمۀ بیکاری پول بدست بیآورید. در صورت باقی ماندن در خانه می توانید تقریباَ ۸۰ فیصد عاید ماهانۀ را که بدست می آوردید، دریافت کنید. این تعویض پولی، معاش موقتی مرخصی والدین نامیده می شود. شما می توانید حد اکثر ۱۲۰ روز در سال از آن استفاده کنید.

وقتثی دارای فرزند هستید کمترکارکنید.

شما منحیث والدین کودکان خردسال حق دارید کمتر کارکنید تا وقت بیشتری با فرزند خود داشته باشید. شما تا زمانی که فرزندتان ۸ سالگی را پشت سر بگذارد یا اولین سال تحصیلی خود را پشت سربگذارد، حق دارید ساعات کار کوتاهتری تا حداکثر ۲۵ درصد از ساعات کار عادی را داشته باشید.

در بعضی از محل های کار قرارداد جمعی ممکن است به شما تا دوازدهمین سالروز تولد کودک اجازه کار نیمه وقت را بدهد.

تفریح، استراحت و مرخصی

شما درطول ساعت کارحق استراحت و تفریح را دارید. شما همچنین حق استراحت بین روزهای کاری را دارید. شما اجازه ندارید به طور مسلسل و بدون تفریج بیشتر از پنج ساعت کار کنید. همچنین در شبانه روز حق حداقل یازده ساعت استراحت متوالی دارید. همچنین هر هفته حق حداقل ۳۶ ساعت رخصتی متداوم دارید. همه اینها در قانون ساعت کار بیان شده است.

قانون رخصتی سالانه

طبق قانون رخصتی سالانه بدون در نظر داشت نوع وظیفـۀ شما یا اینکه تمام وقت کار میکنید یا نیمه وقت شما مستحـق حداقل ۲۵ روز رخصتی در یک سال هستید. به هر حال این قانـون به کارمندان مؤقتـی که ساعتی کار میکنند صدق نمیکند. در عوض کارمندان مؤقتی که ساعتی کار میکنند دوازده فیصد مبلـغ ناخالـص معـاش (معاش بدون کسر مـالیـات) خـود را دریافت میکنند. این مبلغ را مبلغ جبران رخصتی میگویند.

محیط کار

ما قسمت بزرگی از زندگی خود را کار می کنیم. بنابراین مهم است که در کاراحساس خوبی داشته باشیم، درمحل کار احساس امنیت کنیم و به خود آسیب نرسانیم. آنچه که درکار ما را تحت تأثیر قرارمی دهد، محیط کار نامیده می شود. محیط کار می تواند بین محل های کارمتفاوت باشد. بعضی از مشاغل فیزیکی هستند، جایی که شما با بدن کارمی کنید. کارهای دیگر ممکن است شامل تمام روز نشستن درجلوی صفحه یک کمپیوتر باشد.

محلات مختلف کار، شرایط مختلف را برای خوب بودن یک محل کار، وضع می کند. برای مثال، شخصی که جلوی کمپیوتر نشسته است ممکن است به چوکی خوبی نیاز داشته باشد تا بتواند مدت طولانی بنشیند. شخص که در( hemtjänst خدمات خانگی برای سالمندان) کار می کند ممکن است به طور مثال برای این که سالمندان بتوانند از تخت های خواب خود بلند شوند، به وسایل کمکی نیاز داشته باشد.
محیط کار به مسائل روانی و اجتماعی نیز ارتباط می گیرد. اینکه شما از همکاران و کار خود خوشنود باشید.

نشانه های یک محیط کاری نامناسب می تواند اضطراب زا بودن کار، کمبود محافظت دردستگاه ها، این که یک شخص مورد ایذا یا آزار و اذیت جنسی قرار بگیرد ویا سروصدای بیش ازحد باشد.

این کارفرما است که مسئولیت یک محیط کاری مناسب در محل کار را برعهده دارد. کارفرما همچنین مسئول رعایت قوانین و مقررات موجود است.

اگرمعلولیت دارید، حق دارید تا محیط کار طوری متناسب ساخته شود تا بتوانید کارخود را انجام دهید. مهم است تا در مورد نیاز که دارید به کارفرما خود اطلاع بدهید. این می تواند ارتباط بگیرد به چگونگی طراحی ساختمان ها، نحوۀ ارائۀ معلومات و شیوۀ های کاری که در محل کار شما مورد استفاده قرار می گیرد. شما باید بتوانید به یک شکل قابل مقایسه نسبت به همکاران تان که دارای معلولیت نمی باشد، کار های تان را انجام بدهید. افراد معلول که معلولیت شان باعث می گردد تا قابلیت کاری آنها کاهش یابد، می توانند از طریق برنامۀ به اصطلاح بازارکار نیز حمایت های را همراه با تدابیر ویژه بدست بیآورند.

کارمند باید در ایجاد یک محیط کاری خوب کمک کند، برای مثال با رعایت قوانین در محل کار و استفاده از تجهیزات محافظتی که در دسترس است. اگردرمحل کار شما مشکلی وجود دارد، می توانید با رئیس خود یا یک نمایندۀ ناظر بر اجرا قوانین امنیت محیط کار صحبت کنید. نمایندۀ ناظر بر اجرا قوانین امنیت محیط کار، در محلات کار موجود می باشند. معمولاً اتحادیه های صنفی هستند که ناظران ایمنی را انتخاب می کنند. اگردرمحل کار اتحادیه صنفی وجود نداشته باشد، کارمندان می توانند یک نمایندۀ ناظر بر اجرا قوانین امنیت محیط کار انتخاب کنند.

وظیفه نمایندۀ ناظر بر اجرا قوانین امنیت محیط کار، این است که برای یک محیط کاری خوب کار کند. اگر در یک محل کار نقض یا خطری وجود داشته باشد در آن صورت نمایندۀ ناظر بر اجرا قوانین امنیت محیط کار می تواند در مورد اقدامات که باید برای بهترو مصئون شدن محیط کار صورت بگیرد، با کارفرما صحبت کند.

محیط کار خوب چیست؟

حق مشارکت در اتحادیۀ صنفی

انجمن صنفی یا اتحادیه صنفی سازمانی است برای کارکنانی که حرفه یکسانی دارند، در یک شاخه شغلی هستند و یا اینکه تحصیلات یکسانی دارند. اتحادیه های صنفی و انجمن های صنفی بعضاً با نام Fack(فک) مختصرساخته می شود.

اتحادیۀ صنفی وجود دارد تا اگر در کار دچارمشکل شوید به شما کمک کنید. مثلاَ اگر معاش نادرست دریافت کنید یا مجبور ساخته شوید تا بیشتر از آنچه که درقرارداد کاری تان نوشته شده است کار کنید. اتحادیۀ صنفی برای کمک به اعضای خود در مورد آنچه که فکر می کنند در کار مهم است، وجود دارد.

اکثر افرادی که در سویدن کار می کنند در اتحادیۀ صنفی عصو هستند. همه در سویدن حق دارد که به یک سازمان صنفی تعلق داشته باشد.

رخصتی برای تحصیل

اگر میخواهید به تحصیل آغاز کنید لازم نیست از کار خود استعفا دهید. طبق قانون مرخصی تحصیلی هرگاه بتوانید یک تعداد شرایط را تکمیل کنید، حق دارید مرخصی تحصلی بگیرید. شما باید طی شش ماه گذشته یا در مجموع حداقل دوازده ماه در طی دو سال گذشته نزد همان کارفرما استخدام شده باشید.

ادر صورت که شغل خود را از دست دهید

قریباَ نیم نفوس سویدن دارای یک کار با معاش هستند. درسویدن یک بیمه وجود دارد که از کسانی که بیکارمی شوند حمایت می کند. این بیمه به نام بیمه بیکاری نامیده میشود تا فرد بیکاردرهنگام جستجوی کاربتواند بتواند یک عاید داشته باشد. شما می توانید دریک صندوق بیکاری، صندوق بیمۀ بیکاری عضو باشید که یک انجمن اقتصادی است و به اعضای بیکار پول می پردازد. اگر می خواهید عضو صندوق بیمۀ بیکاری باشید، باید هر ماه حق عضویت پرداخت کنید.

اگر شما عضو صندوق بیمۀ بیکاری هستید وهمزمان بدنبال کار جدیدی هستید، منحیث یک فرد بیکار می توانید پول دریافت کنید . چندین صندوق بیکاری مختلف وجود دارند که میتوانید درآنها عضو شوید. برخی از صندوق های بیمه بیکاری دریک گروه شغلی خاصی تخصص دارند، و در دیگرصندوق های بیمه بیکاری بدون توجه به اینکه درکدام بخش کارمیکنید، می توانیدعضو شوید. یک شرط اساسی برای همه صندوق های بیمه بیکاری این است که شما برای عضویت باید درسویدن کار کرده باشید.

چگونه کار بر معاش تقاعدی تاثیر می گذارد

معاش تقاعدی پولی است که با سالمند شدن و خاتمه دادن به کاردریافت میکنید. همه کس که در سویدن کار و زندگی می کند، مستحق معاش تقاعدی می شوند. مبلغ تقاعدی که شما دریافت میکنید متفاوت است. این ازجمله بستگی دارد به مقدار معاش شما در هنگام کارکردن واینکه چند سال کارکنید. برای هر سالی که کار می کنید، معاش تقاعدی بیشتری دریافت می کنید.

میزان معاش تقاعدی نیز به این بستگی دارد که آیا شما کارفرمای دارید که معاش تقاعد کاری را پرداخت کند و یا اینکه شما خودتان پول ذخیره میکنید.

مهم است که درنظرداشته باشید اگردردر مرخصی والدین بسر می برید یا به دلیل داشتن فرزندان خردسال، ساعات کاری خود را کاهش می دهید، این برمیزان معاش تقاعدی شما تأثیرمی گذارد. هرچه کمترکارکنید، کمترمعاش تقاعدی دریافت میکنید.